मनमोर ....
मनमोर ....
सकाळचे सात वाजले होते आजी आजोबा हॉलमध्ये चहा पीत बसले होते. आजोबांचा चहा झाला आणि ते पटकन उठले आणि कॅलेंडरचं पान बदलून जून महिना आणला....
आजी: किती उकडतय ना... आजी पुटपुटली
आजोबा :काल पाऊस पडला की
आजी: वळवाचा पाऊस होता तो ...पावसाळा ७ जूनलाच सुरु होतो
आजोबा: अग ऋतुचक्र बदलय सारं .....
आजी: यावर्षी पाऊस नॉर्मल आहे बरं का ....कालच बातम्यात सांगितलं
आजी-आजोबांचा संवाद सुरू होता तेवढ्यात ' नाच रे मोरा आंब्याच्या वनात' रेडीओवर गाणं लागलं ... सुहास ते ऐकण्यात तल्लीन झाला होता आणि चहाचा घोट घेणं सुरू होतं एवढ्यात छोटी मनू उठून आजीला येऊन बिलगली ... म्हणाली... आजी गं या वर्षी तरी तु मोर दाखवणार ना नक्की खराखुरा... मोबाईल मधला नकोय मला...
आजी: हो ग मने.. नक्की दाखवणार. मोराच्या चिंचोलीला घेऊन जाणार आहे मी तुला...आजीने प्रश्नार्थक चेहऱ्याने आजोबांकडे पाहिलं. आजोबा उठले.. . पटकन मोठा पांढरा कागद आणि पेन्सिल घेऊन आले आणि सुंदर नाचणाऱ्या मोर लांडोर जोडीचं चित्र काढलं ...मनू पटकन रंगीबेरंगी पेस्टल कलर घेऊन आली आणि मोराचा पिसारा हा हा म्हणता रंगवला गेला.. मनू हरखून गेली आणि आजोबांच्या मांडीवर जाऊन बसली सुहास हे सारं गाणं ऐकता ऐकताच कुतुहलानं बघत होता.. आजीचे डोळे मात्र पाणावले होते .
तेवढ्यात बेसिन मधील पाण्याचा आवाज आला पल्लवी उठली होती. गेले दोन दिवस रात्री बराच वेळ ऑनलाईन ऑफिस काम करण्यात तिला झोपायला खूप उशीर होत होता. आजी आजोबा मनू आणि सुहास यांचं हसणं खिदळणं बघून पल्लवी हॉलमध्ये आली. रंगवलेला मोर बघून तीही खूप आनंदून गेली. सकाळच्या ऊनाचा कवडसा सोफ्यावर पडला होता . पल्लवीच्या मनात विचार येऊन गेला सुहासला सांगू आपण आता नगर चे घर भाड्याने देऊन टाका ; आजी आजोबा येथेच राहू देत. कितीदा सांगितलं तरी ऐकत नाहीत आणि सुहासला तर काळजी असतेच त्यांची. मार्चमध्येच आजी आजोबा सुमीच्या लग्नासाठी पुण्याला आले होते आणि Lockdown जाहीर झाल्यामुळे आता ते इतक्यात नगरला जाऊ शकत नव्हते.आजी पटकन उठली आणि तिने पल्लवी साठी कॉफी करून आणली.पल्लवीच्या हातात कॉफी देत आजी म्हणाली -खूप दमतेस हल्ली तू आता विश्रांती घे; तुझं हा सगळा online ऑफिस गोंधळसंपेपर्यंत सगळा स्वयंपाक मीच करणार आहे. रेडिओवर पुढचं गाणं लागलं होतं ....हरवले ते गवसले का .... एवढ्यात दारावर बेल वाजली आजोबांनी मनूला उचलं आणि दरवाजा उघडला.. कोणीच नव्हते... दारावरील पिशवीत दूध आलं होतं आणि शेजारच्या गॅलरीतून मनी माऊ त्या दुधाच्या पिशवी कडे टक लावून बघत होती... मनू आजोबांना म्हणाली आता हे चित्र काढूया का आजोबा आपण... आजोबांनी मनूचा गोड पापा घेतला ...त्यांच्याही मनात विचार येऊन गेला आता सुहास कडेच कायम राह्यचं. एका मोरानं साऱ्यांना एकत्र आणलं होतं मूक घर बोलकं झालं होतं......
टिप्पण्या
उत्तम लेखनशैली.👌
I read the entire story very carefully.It is very heart touching.It throws light on the importance of joint family.
Sir,your observation of the behaviour of different characters is very cute,subtle and psychologically well based.
If the elder in the family keep themselves away from so called ego and prestige,if they forgive for so called mistakes or blunders the next generation,home will be the paradise to each and every member of the family.
It is universal truth that after the age of 50 ,any man can take any type of meaning of any type of behaviour which even the next generation never think of!!!
May God shower on the author more and more opportunities to write in the various forms of literature to preach the importance of different types of universal truths in a way or the other!!!
I again wish Mr.Leleji for his role of author to make his as well as the lfe of his readers colourful and cheerful,interesting and enthusiastic!!!
Anant Kulkarni
तुझ्या या अभिप्रायरुपी पाठीवरील थापेने. आपण कॉलेजपासून मित्र असल्याने एक वेगळचं असं आपलं नातं आहे,असंच ते फुलवत ठेऊया.
लघुकथा छानच लिहिली आहेस.....आज वाचली.....
आदर्शवत वाटणारी पण मृगजळा प्रमाणे हुलकावणी देणारी परिस्थिती आहे.....सर्वांच्या मनात आहे पण आचरणात येत नाही.....कारण काही असो....बऱ्याच वेळा परिस्थितीच अशी असते की आपण काही करू शकत नाही.....त्यामुळे एक आशेचा किरण तुझ्या कथेत दिसतो..... काश....खरेच असे घडावे.......आमेन.....🙏
उत्तर द्यायला उशीर झाला. या बद्दल दिलगीर आहे.
निमित्त मोराच्या चित्राचे....
एकाचवेळी सगळ्यांच्याच मनात एकच विचार येणे हिच तर आहे मायेच्या,आपुलकीच्या,प्रेमाची किमया....
हे रेशमी बंध अखेर सगळ्यांना एकत्र बांधून आनंद निर्माण करते हा सुखांत अधिक भावला...
संयुक्त कुटुंबातील नात्यांचा ओलावा स्पष्ट दिसला...
खूप छान ......
निमित्त मोराच्या चित्राचे....
एकाचवेळी सगळ्यांच्या मनात एकच विचार येणे हीच तर आहे मायेची,आपुलकिची ,प्रेमाची किमया...
संयुक्त कुटुंबातील नात्याचा ओलावा छान व्यक्त केला आहे...
सुखांत केल्यामुळे लघुकथा अधिक भावली...
खूप छान...👍👌
निमित्त मोराच्या चित्राचे....
एकाचवेळी सगळ्यांच्या मनात एकच विचार येणे हीच तर आहे मायेची,आपुलकिची ,प्रेमाची किमया...
संयुक्त कुटुंबातील नात्याचा ओलावा छान व्यक्त केला आहे...
सुखांत केल्यामुळे लघुकथा अधिक भावली...
खूप छान...👍👌
लघुकथा सुरेखच आहे. साधासा विषय व सोपे शब्द घेतले पण लेखनशैलीने हा writeup कुठेच्या कुठे अप्रतिम झाला आहे. असो.
खूप शुभेच्छा. 🙏🙏