काव्यधून ...

मकरसंक्रांत अंगणात आली असताना  कुर्डुवाडीत  व सोलापूर येथे    लहान असताना रात्री सर्व आवराआवर झाल्यावर  ती.  आजी  व आई  छोटया लोखंडी  शेगडीवर   देखणा  गोड हलवा बनवत असत   याची आज आठवण  येत आहे . त्याच  हलव्याच्या स्नेहातून   उमललेली आणि   काना मनात  ऐकलेली, साठवलेली  काव्यधून ..

//श्री शारदा  देवी प्रसन्न //

काव्यधून 

कविता म्हणजे सहजता 

जसा खळखळणारा झरा ,

आल्हाददायक  पहाटवारा ,

टपटप पडणारा प्राजक्ताचा  सडा 

पिंपळ  पानांची  सळसळ ,

जाई जुईचा दरवळ ,

पहाटेचे पक्षीगान ,  

पावसाची  रिमझिम

 विजेचा  लपंडाव 

 इंद्रधनूच प्रगटणें ,

थंडीतील धुक्याची चादर ,

सकाळचं   कोवळं ऊन

चैत्रातल टिपूर   चांदणं
पत्नीच आलेलं पहिलं पत्र

पत्नीस घातलेला १ ला गजरा
 लहानग्याचे हास्य  अन   दूड  दूड  पळणं
वृध्द माता पित्याचें पाठीवर फिरणारे ,थरथरणारे हात
आणि डोळ्यातील ओसंडणार वात्सल्य 

कविता म्हणजे सहजता...खूप दिवसाने झालेली  मित्राची  भेट ,

वाड्यातील  शेजाऱ्याची  भेट , 

रसिक हृदयी  भीडणारी  कलाकृती ,

 कानावर  आलेलं  गाईचं  हंबरणं  

 सहजचं  कानी पडणारं  भक्तिगीत , 

देवदारी  ऐकू येणारी अभागी जीवाची करुणामय पुकार ,

देवळातील समईची शांत तेवणारी  ज्योत 

आडवळणांवर  भेटणारी  मानवता !