मदनबाण
मदनबाण
येता वसंत ऋतू
बहरला मदनबाण
उमले सायंसमयी वा प्रभाती
पाकळ्या असती बहुल
मोहवी रूप
खिळवून टाकी गंध
होतो धुंद बेधुंद
अशी नजरबंदी
दिपती नयन
जातो मी मोहरून
एकेक पाकळी
फाकी किरण ऐसें
शोभा रवीची
अन
शीतलता चंद्राची
अशी मुक्तहस्त उधळण
अदभूत किमया निसर्गाची ...
तेवढ्यात
आली कुठून राणी
मी अचंबित
गळयात पडले हात
देई खुडून फूल म्हणे
माळ ते हलकेच केसांत
फुलून आलं प्रेम शहारे रंध्र रंध्रात
दिवसाच झाली चांद रात
टिप्पण्या
सरस्वतीचा आशीर्वाद असाच तुझ्यावर राहो हीच मनोकामना.🙏
या फुलांचा सुवास धुंद करणारा असतो
तो क्षण तुम्ही काव्यात छान पकडला आहे कविता अशीच सुचते
अशोक आफळे